هشت شوال سال 1344 هجری قمری یادآور حمله وحشبانه وهابیون کوردل به سرکردگی عبدالعزیز بن سعود به جنت البقیع و تخریب قبور ائمه بقیع است. در این روز شوم علاوه بر گنبد وبارگاه نبوی (ص)، بارگاه امام حسن مجتبی(ع)، امام سجاد(ع)، امام محمد باقر(ع) و امام جعفر صادق(ع) نیز ویران شد.
وهابیون به همین مقدار بسنده نکرده و ضریح فولادی ائمه بقیع را که در اصفهان ساخته شده بود و روی قبور حضرات معصومین امام مجتبی(ع)، امام سجاد(ع)، امام باقر(ع) و امام صادق(ع) قرار داشت را از جا در آورده و با خود بردند.
علاوه بر ویرانی قبور امامان شیعه، مزار عبدالله بن عبدالمطلب(ع) و آمنه(س)، پدر و مادر پیامبر(ص)، عباس(ع) عموی پیامبر(ص) و اسماعیل از فرزندان امام جعفر صادق(ع) نیز به‌ طورکامل ویران شد.



پیشینه? بقیع به دوران قبل از اسلام می‌رسد ولی بعد از هجرت مسلمانان به مدینه، اولین قبرستانی است که به دستور پیامبر خدا و به‌دست مسلمانان صدر اسلام سامان گرفت و تنها قبرستان مسلمانان بوده است.

بقیع هم‌اینک مدفن 4 امام شیعه، حسن بن علی المجتبی(ع)، علی بن الحسین السجاد(ع)، محمد بن علی الباقر(ع) و جعفر بن محمد الصادق(ع) است. همچنین قبر چند تن از همسران پیامبر و نیز عباس عموی پیامبر و فاطمه بنت اسد، مادر امام علی (ع)،‌ ام البنین، مادر ابوالفضل العباس(س) و برخی دیگر از بزرگان اسلام در این گورستان قرار دارد.

تخریب بناها در بقیع، در راستای حرکتی از سوی جریان وهابیت در عربستان سعودی برای زدودن ابنیه? تاریخی از کلیه? اماکن زیارتی بود. تا آن زمان بر روی مقبره? پیشوایان و سایر بزرگان اسلام که در مدینه مدفون بودند گنبد‌ها و بناهایی قرار داشت. پس از تسلط وهابیان بر مدینه آن‌ها ضمن تخریب قبور آثاری که بر روی قبور قرار داشت را نیز از بین بردند.
نگاهی به خاطرات مستر همفر جاسوس انگلیسی که در سالهای پایانی حکومت عثمانی در منطقه خاورمیانه مأمور بوده و نقش اساسی را در شکل گیری حکومت آل سعود بر عهده داشته، بیانگر نقشه های شوم استعمار پیر در این رابطه و اجرای کور اوامر آنان توسط وهابیون آن روزگار است. برای اطلاع بیشتر در این باره به کتاب "خاطرات مستر همفر" مراجعه شود.



در بخشی از این کتاب که مربوط به ملاقات مستر همفری با رییسش درباره مأموریت شیخ محمد عبدالوهاب است می خوانیم: "من با این خبر گویا میخواستم از شادمانی پروازکنم. به دبیرکل گفتم: اکنون من چه کنم؟ از
شیخ چه بخواهم؟ و از کجا آغاز نمایم؟ دبیرکل گفت: وزارت برنامه دقیقی دارد که شیخ باید آن را انجام دهد؛ آن برنامه این است:
1 تکفیر همه مسلمانان و روا دانستن کشتار آنان.
ستاندن اموالشان، بر باد دادن ناموسشان، فروش آنها در بازار برده فروشان و روا دانستن آنکه مردان مسلمان به عنوان غلام و زنانشان به عنوان کنیز به خدمت گرفته شوند.
2 ویران کردن کعبه.
با این دست آویز که این بنا از باقیمانده های بت پرستی است و جلوگیری از انجام حج و تشویق قبایل به قتل و غارت حجّاج.
3 تلاش برای سرپیچی از فرمان خلیفه.
تشویق به جنگ با او و گردآوردن سربازان برای نبرد. جنگ با بزرگان حجاز، برای کاهش نفوذ آنان با هر وسیله ممکن نیز ضروری است.
4 ویران کردن گنبدها، ضریح ها، مکانهای مقدس مسلمانان در مکّه، مدینه و دیگر شهرها.
به دست آویز شرک و بت پرستی، همچنین لکه دار کردن شخصیّت پیامبر محمّد صلی الله علیه و آله و سلم و جانشینانش و مردان بزرگ اسلام تاجایی که امکان دارد.
5 گسترش هرج و مرج و تروریسم در کشورهای اسلامی.
6 انتشار قرآنی تحریف شده که بر اساس حدیث ها در آن فزونی وکاستی ایجاد شده باشد."

البته در بخشی دیگر از همین کتاب همفری می نویسد: "شیخ به من قول داد که هر شش بخش برنامه را انجام خواهد داد؛ وی گفت البتّه اکنون تنها
برخی از آنها را میتوانم انجام دهم و این کار را هم کرد. شیخ بعید میدانست که بتواند پس از دست یافتن به کعبه آن را ویران کند؛ زیرا دست آویز اینکه آنجا مرکز بت پرستی بوده است، مورد پذیرش مردم نبود؛ همچنین بعید میدانست که بتواند قرآن تازه ای درست کند. او از حاکمان مکّه و استانبول به سختی هراسان بود. وی می گفت: اگر ما سخنی در این دو مورد بگوییم آنان لشکریانی به سوی ما گسیل خواهند کرد که ما توانایی دفاع در برابر آنها
را نخواهیم داشت. من عذر او را پذیرفتم زیرا همچنان که شیخ می گفت زمینه آماده نبود.

این حرکت وهابیون اعتراضات گسترده‌ای را در جوامع مسلمان و خصوصا ایران برانگیخت.

هم‌زمان با انتشار اخبار هجوم وهابی‌ها به مدینة‌النبی و تخریب آثار تاریخی اسلامی، سید اشرف‌الدین گیلانی معروف به «نسیم شمال» (محبوب‌ترین و معروف‌ترین شاعر ملی عهد انقلاب مشروطه) شعری در رثای این واقعه سرود. به نقل از وبلاگ " بهشت بقیع " بخشی از این شعر بدین شرح در روزنامه? «نسیم شمال» منتشر شده است:

همت کنید راجع به مدینه طیب

از برای رفع دشمن سر بسر همت کنید
ای مسلمانان وهابی را همه لعنت کنید

از وهابی شاخ لعنت سبز شد در کوهسار
مذهب شمر از وهابی شد دوباره آشکار

هر مسلمانی شد از ظلم وهابی بی قرار
باز داغ کربلا را تازه کرده روزگار

از جفا‌های وهابی گشته دل‌ها داغدار
ای مسلمانان برای دفع او همت کنید

این جسارت در مدینه کس ندیده تا کنون
گشت اندر مسجد و محراب جاری جوی خون

بارگاه حمزه شد از توپ ظلم سرنگون
طالع اهل مدینه سر بسر شد واژگون

زان جسارت مرد و زن هم کشته شد از حد فزون
ای مسلمانان برای دفع او همت کنید

از برای خویش دشمن از خدا پروا نه کرد (نکرد)
باز همچون بت پرستان یاد از بتخانه کرد

خویش را از بهر دنیا غرق در افسانه کرد
مسجد پاک رسول الله را ویرانه کرد

ای مسلمانان برای دفع او همت کنید
از وهابی در جهان منسوخ شد نام یزید

چونکه یک ملیان (میلیون) یزید بی‌حیا گشته پدید
از برای شیعه حال کربلا گشته جدید

همچو ظلمی را کسی هرگز ندید و نه شنید

***

بیشتر قبور بقیع تا پیش از نفوذ تفکر وهابی در عربستان، دارای گنبد و ضریح آهنین، مسی یا نقره‏ای بوده که عموماً در ایران و به خصوص در شهر اصفهان تولید شده بودند و کتیبه‏ها و سنگ نوشته‏هایی نیز در کنار اغلب قبور مطهر وجود داشته که نام و نشان صاحب قبر بر آن ثبت بوده است.

تصاویر زیر، مجموعه‌? قدیمی‌ترین یادگارهای موجود از این قطعه? تاریخی است.






حصار قدیمی مدینة النبی؛ در دوردست، بنای حرم بقیع دیده می‌شود.
***
نکته قابل ذکر آنکه این اولین حمله آل سعود به مدینه نبود. آنان در سال 1221 هجری نیز یک بار دیگر به مدینه هجوم برده ، پس از یک سال و نیم محاصره توانسته بودند آن شهر را تصزف کنند و پس از تصرف اقدام به غارت اشیای گرانبهای حرم پیامبر - صلی الله علیه و آله و سلم - و تخریب و غارت قبرستان بقیع نمودند .
و این نیز نخستین حمله آنان به مقدسات اسلامی نبود . صلاح الدین مختار نویسنده و مورخ وهابی در کتاب "تاریخ المملکة العربیة السعودیة کما عرفت" بخشی از افتخارات وهابیت در حمله به کربلای معلی را چنین شرح می‏دهد:
در سال 1216 امیرسعود در رأس نیروهای بسیاری از مردم نجد و حبوب و حجاز و تهامه و نواحی دیگر به قصد عراق حرکت نمود و در ماه ذی القعده به شهر کربلا رسید و آن را محاصره کرد . سپاه مذکور باروی شهر را خراب کردند و به زور وارد شهر شدند . بیشتر مردم را در کوچه و بازار و خانه ها به قتل رسانیدند و نزدیک ظهر با اموال و غنائم فراوان از شهر خارج شدند ، سپس در محلی به نام ابیض گرد آمدند. خمس اموال را خود سعود برداشت و بقیه را به هر پیاده یک سهم و به هر سوار دو سهم قسمت کرد. (چون به نظر آنها جنگ با کفار بود!).
«عثمان بن بشر» از دیگر مورخان وهابی درباره حمله به کربلا چنین می نویسد: "... گنبد روی قبر (یعنی قبر امام حسین علیه السلام) را ویران ساختند و صندوق روی قبر را که زمرد و یاقوت و جواهرات دیگر در آن نشانده بودند، برگرفتند و آنچه در شهر از مال و سلاح و لباس و فرش و طلا و نقره و قرآن های نفیس و جز آن‌ها یافتند، غارت کردند و نزدیک ظهر از شهر بیرون رفتند در حالی که قریب به 2000 تن از اهالی کربلا را کشته بودند."
جالب این جاست که مورخ مزبور نام کتاب خود را "عنوان المجد فی تاریخ نجد" گذاشته و از این وقایع به عنوان نشانه‌های مجد و شکوه و عظمت وهابیت یاد کرده است!
اما این فقط شیعیان و اماکن مقدسه آن‌ها نبودند که وهابیان آثار مجد و شکوه خود را در آن به نمایش گذاشته‌اند، مکه مکرمه و طائف نیز از حملات آنان در امام نماند. «جمیل صدقی زهاوی» در خصوص فتح طائف می نویسد: "طفل شیرخواره را بر روی سینه مادرس سر بریدند، جمعی را که مشغول فراگیری قرآن بودند کشتند، چون در خانه‌ها کسی باقی نماند، به دکان‌ها و مساجد رفتند و هر کس بود، حتی گروهی را که در حال رکوع و سجود بودند، کشتند. کتاب‌ها را که در میان آن‌ها تعدادی مصحف شریف و نسخه‌هایی از صحیح بخاری و مسلم و دیگر کتب فقه و حدیث بود، در کوچه و بازارافکندند و آنها را پیمال کردند."